सकाळी नेहमीप्रमाने मी तिला कॉल केला तिने सुद्धा नेहमीप्रमाने त्याला प्रतिसाद दिला नाही. दिवसभरात स्व:ताहून ती मला कॉल करेल अस होणार नव्हत. संध्याकाळी कामावरून घरी येताना कदाचित कॉल करेल या आशेवर मी होतो. पण निराशाच झाली. आज ती कामावरून उशिरा आली. तिला का उशीर झाला असा संदेशसुद्धा पाठविला होता तिने त्याला प्रतिसाद दिला नाही. रात्री १ तास आमच बोलण झाल. तेव्हा मला कळल, घरी येताना ती तिच्या मित्राबरोबर मठात गेली होती. यांचा बरोबर आज त्यांची मैत्रिण होती. मित्राबद्दल तिने जे सांगितले ते न पटणारे होते. म्हणे मित्र त्याच्या मित्राकडे अभ्यासासाठी येतो पूर्ण रात्र अभ्यास करतो आणि सकाळी कामाला जातो. घरी जातो की नाही हे तिलाच माहित. खोट बोलण्याला सुद्धा एक सीमा असते. सरळ सांगितल असत, मलाच घरी सोडायला येतो. खोट कशाला बोलायाच. रोज तरी किती खोट बोलणार. यामुले माझ सकाळच तिच्याबरोबरच बोलण बंद झाल. अजुन दोन रात्री बोलेल मग ते पण बंद. माझ्याबरोबर बोलायला तिच्याकडे वेळ नाही. असा परिस्थितीत मी कस तिच्याबरोबर वागाव हे कळत नव्हत. रात्रभर याच गोष्टीचा विचार करत होतो.
No comments:
Post a Comment